Obrona wolności obywateli

Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej uroczyście ogłoszono na szczycie Rady Europejskiej w Nicei 7 grudnia 2000 roku. Był to historyczny moment dla ochrony praw obywateli Europy. Parlament Europejski długo domagał się takiego dokumentu. Dla posłów do Parlamentu Europejskiego ważne było, aby wszyscy obywatele mogli znać podstawowe prawa i wolności, jakie przysługują im w Unii Europejskiej i jej państwach członkowskich, oraz aby istniał system odwoławczy, który umożliwiłby obywatelom zgłaszanie przypadków łamania ich praw. Karta, pomyślana jako punkt odniesienia, jest owocem ciężkiej pracy redakcyjnej: łączy w jednym tekście wszystkie prawa obywatelskie, polityczne, gospodarcze i społeczne obywateli europejskich oraz wszystkich osób mieszkających na terytorium Unii Europejskiej.

Prawa człowieka zapisane w Karcie to prawa podstawowe i niezbywalne. Celem Karty jest wzmocnienie ochrony tych praw w związku ze zmianami w społeczeństwie, postępem społecznym oraz rozwojem naukowym i technologicznym. Prawa te zebrano w następujące podgrupy: godność ludzka, podstawowe wolności, równość wszystkich ludzi, solidarność, prawa obywatelskie i wymiar sprawiedliwości. Celem Karty jest również ustanowienie coraz ściślejszego związku między narodami Europy na rzecz przyszłości opartej na wspólnych wartościach. Od 2009 r., kiedy to w traktacie z Lizbony znalazło się odniesienie do Karty, prawa podstawowe mają rangę umowy międzynarodowej. Karta stanowi załącznik do traktatów i jest obecnie stosowana przez sądy Unii Europejskiej.