Wystawa
Ponieważ nie ma międzynarodowo uznanych standardów ani wytycznych dla projektów 3D, podczas digitalizacji 3D należy wziąć pod uwagę wiele czynników.
Po pierwsze, które obiekty należy zdigitalizować w 3D? Niniejsza wystawa przedstawia modele zarówno przedmiotów, które można trzymać w dłoni, jak i miejsc, w których można spędzać godziny spacerując.
Na przykład Pyxis z Zamory (rodzaj cylindrycznej szkatułki) jest częścią kolekcji Narodowego Muzeum Archeologicznego w Madrycie w Hiszpanii.
Szkatułka została zamówiona przez kordobańskiego kalifa al-Hakama II jako prezent dla jego ukochanej Subh, kobiety o wielkich wpływach w Umajjad Kordobie. Mogła służyć do przechowywania przedmiotów takich jak: przyprawy, biżuteria, perfumy lub drobne tkaniny.
Wykonana w 964 roku n.e., ma nieco ponad 17 centymetrów wysokości i 11 centymetrów średnicy i jest wykonana z kości słoniowej. Jej powierzchnia zawiera misterne i delikatne rzeźby roślin, kwiatów, zwierząt i ptaków, a także napis. Jest to przykład przeniesienia elementów, motywów i przepychu ze Wschodu do świata zachodniego za pośrednictwem al-Andalus.
Dzięki modelowi 3D możesz dokładnie przyjrzeć się tym pięknym dekoracjom.
Innym obiektem o podobnym kształcie, ale 100 razy większym niż Pyxis z Zamory, jest Rotunda św. Małgorzaty Antiocheńskiej w Šivetice na Słowacji.
Rotunda to późnoromański budynek z cegły, pochodzący z początku XIII wieku, o średnicy wewnętrznej 11 metrów. W XVIII wieku do budynku dobudowano dzwonnicę z bramą wjazdową. Jest to jedna z największych okrągłych budowli romańskich w Europie Środkowej i jeden z najważniejszych zabytków tego okresu na Słowacji.
Użyj modelu 3D, aby rozejrzeć się po rotundzie, zobaczyć zwietrzenie każdej cegły, a nawet zobaczyć kwiaty złożone na otaczających ją nagrobkach.
Dlaczego digitalizacja 3D jest ważna dla obiektów dziedzictwa kulturowego?
Kiedy już zdecydujesz, co zdigitalizować, jest jeszcze więcej kwestii do rozpatrzenia. Jakiego sprzętu należy użyć do digitalizacji? Gdzie znajduje się samo miejsce lub gdzie obiekt ma być umieszczony w celu skanowania? Jakie są warunki oświetleniowe? Jak uchwycić teksturę materiałów?
Z tych i wielu innych powodów potrzeba czasu, aby przekształcić przedmiot fizyczny lub budynek w model 3D, dlatego też obecnie w Europie jest dość niski poziom digitalizacji 3D dziedzictwa kulturowego. Uczestnictwo w kampanii Twin it! to ważny krok.
Weźmy Pałac Narodowy w Mafrze w Portugalii. Pałac znajduje się około 30 kilometrów na północny zachód od Lizbony. Wykonany na zamówienie króla Dom João V w 1711 roku obiekt obejmuje pałac królewski, bazylikę, klasztor, ogród i rezerwat dzikich zwierząt.
Pomimo tego, że od 2019 roku znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO, Pałac Narodowy w Mafrze nie został do tej pory zdigitalizowany w 3D.
Innym miejscem, które otrzymuje teraz swoją pierwszą cyfrową dokumentację, jest Fort Louvigny w Luksemburgu, reduta (tymczasowa lub uzupełniająca fortyfikacja) z wolnostojącym bastionem. Pod miastem biegnie ogromna liczba podziemnych tuneli, z których niektóre można zobaczyć w modelu 3D.
Teren był częścią fortyfikacji miasta wybudowanych w latach 1672-73. Nazwa pochodzi od generała Louvigny'ego z hiszpańskiej armii Habsbourgów, który zaprojektował wzmocnienie obrony miasta w następstwie europejskich wojen Ludwika XIV.
Fort został zburzony w 1869 roku po traktacie londyńskim z 1867 roku, który zakładał neutralność Luksemburga i demontaż twierdzy.
W tym samym miejscu znajduje się dziś XX-wieczna Villa Louvigny z „Wielkim Audytorium”, które zostało otwarte 18 maja 1953 roku, jako sala koncertowa i salaprób dla Radio Luxembourg / RTL Symphony Orchestra (założonej w 1933 roku). Villa Louvigny mieściła dawną siedzibę Société luxembourgeoise de radio et de télévision, a w latach 60. dwukrotnie gościła Konkurs Piosenki Eurowizji.
Przestrzeń wokół Villa Louvigny jest otwarta dla publiczności jako park miejski. Teraz publiczność może również eksplorować wnętrze Wielkiego Audytorium w 3D.
W jaki sposób digitalizacja 3D może przyczynić się do zachowania dziedzictwa kulturowego?
Modele 3D umożliwiają zarówno odwiedzającym, jak i badaczom eksplorację obiektów i miejsc w interaktywny i szczegółowy sposób, bez konieczności opuszczania miejsca pracy i bez wyrządzania szkód, które mogą wyrządzić nawet ostrożne badania fizyczne.
Specjalistom zajmującym się dziedzictwem kulturowym, wersje 3D podatnych na zniszczenie miejsc i delikatnych obiektów pozwalają monitorować ich stan i ustalać priorytety przyszłych napraw.
Jeśli dojdzie do najgorszego i obiekt dziedzictwa zostanie utracony lub zniszczony, specjaliści z dziedziny badań oraz inżynierowie, mogą użyć treści 3D do ich rekonstrukcji.
Ruiny zamku Momjan w Momiano na północy Istrii w Chorwacji znajdują się na odizolowanym skalistym wzniesieniu, otoczonym ze wszystkich stron stromymi i głębokimi urwiskami.
Dziś zamek jest w ruinie. Wszystko, co przetrwało, to kwadratowa wieża, niektóre mury obwodowe i pozostałości systemu zwodzonych mostów, które kiedyś służyły do uzyskania dostępu do zamku.
Najwcześniejsze znane doniesienia datują zamek na 1230 rok. Opuszczono go w 1830 roku i jego stan szybko się pogorszył. W ciągu 100 lat jego wspaniała struktura stała się ruiną.
Model 3D może być pomocny w badaniach średniowiecznych fortyfikacji, pomagając nam zrozumieć wykorzystanie i rozwój architektoniczny podobnych kompleksów zarówno na Istrii, jak i poza nią.
Jako materiał budowlany drewno nie zawsze przetrwa stulecia. Ten XVIII-wieczny drewniany budynek był częścią osiedla Arvistava w Rumszyszkach na Litwie. Jest to jedyny tego typu budynek zachowany na Litwie, cenny przykład litewskiej architektury drewnianej okresu baroku. Został rozebrany i zrekonstruowany fizycznie, a obecnie odtworzony w 3D, aby zachować go dla przyszłych pokoleń.
Budynek posiada ozdobny dach z formowanym gzymsem. Jego główną fasadę podtrzymuje sześć drewnianych kolumn. Ściany zewnętrzne są pokryte pionowymi deskami i pomalowane na żółto. Budynek jest przykładem wzajemnego oddziaływania tradycyjnego budownictwa i litewskiej architektury szlacheckiej.
W latach 80. budynek został przekazany Litewskiemu Muzeum Ludowemu. W tym czasie budynek był całkowicie zniszczony - jego część została nawet wykorzystana do trzymania świń! W 1987 roku został zdemontowany i przewieziony do muzeum, gdzie był przechowywany i został odbudowany w 2010 roku.
Przenosimy się do jeszcze większego miejsca, Cittadelli, położonej na maltańskiej wyspie Gozo. Ma ona bogatą historię sięgającą epoki brązu. Przez wieki była ważnym miejscem dla Fenicjan, Rzymian, Bizantyjczyków, Arabów, Normanów, Turków, Francuzów i Brytyjczyków. Ocalałe budynki mają wielką wartość architektoniczną i zapewniają dobry ogląd różnych w stylów architektonicznych - od późnego średniowiecza do początku XX wieku.
Położenie cytadeli na naturalnym płaskim wzgórzu nadało temu miejscu funkcję twierdzy na wiele wieków, z rozwijającym się wokół niej miastem. Przestała być obiektem wojskowym w 1868 roku.
Wieki porzucenia i grabieży materiału kamiennego zredukowały Cittadellę do ruiny, kwestionując jej historię jako miasta, które w swoim najlepszym momencie było gęsto zaludnione i ufortyfikowane. Rekonstrukcja Gozo w 3D pomaga dzisiejszym zwiedzającym zrozumieć jej skalę i znaczenie historyczne.
W jaki sposób modele 3D mogą ukazywać niedostatecznie reprezentowane historie?
Wielka Synagoga w Erfurcie została otwarta w 1884 roku. Zaprojektowana przez architekta Siegfrieda Kusnitzky'ego, mieściła 500 wiernych i stanowiła ważny element niemiecko-żydowskiej historii Erfurtu. Po 350 latach zakazu, naród żydowski w końcu otrzymał pozwolenie na osiedlenie się w Erfurcie. Jego populacja rosła tak szybko, że istniejąca synagoga przestała odpowiadać na potrzeby i wybudowano nową.
W 1938 roku została zniszczona podczas listopadowych pogromów dokonanymi pod rządami Nazistow w Niemczech. Ta rekonstrukcja 3D przyczynia się do tworzenia historycznej świadomości żydowskiego bogactwa kulturowego.
Kolejną synagogą o podobnej historii była Stara Synagoga w Wiesbaden, największa z pięciu synagog w mieście. Zaprojektowana przez architekta Phillipa Hoffmanna, znajdowała się w dzielnicy Michelsberg. Zbudowana w 1860 roku, również została zniszczona podczas pogromów listopadowych w 1938 roku.
Oba modele 3D oferują możliwość zwiedzenia i doświadczania tych historycznych i znaczących religijnie budynków. Z pięciu synagog w Wiesbaden, które zostały zniszczone w 1938 roku, jest to jedyna dostępna jako rekonstrukcja 3D.
Wkład kobiet w sztukę, kulturę, historię i społeczeństwo jest również często niedostatecznie reprezentowany. Chociaż historie i doświadczenia kobiet są kluczowe dla wielu społeczeństw, to jednak są one niedostatecznie reprezentowane w archiwach i zbiorach.
Na przykład istnieje bardzo niewiele prehistorycznych przedstawień kobiet, ale Wenus z Brassempouy, obecnie wyrenderowana jako model 3D, jest jednym z nich. Wenus została odkryta wraz z czterema innymi statuetkami wykonanymi z kości słoniowej mamutów w 1894 r. przez Édouarda Piette’a i Josepha de Laporterie w Grottes du Pape w Brassempouy (Landes) we Francji.
Kość słoniowa mamuta jest niezwykle delikatnym materiałem, więc zdumiewające jest, że głowa ta przetrwała praktycznie nienaruszona od czasów kultury graweckiej, 34 500-25 000 lat temu. Drobno grawerowane detale pokazują długą i pełną wdzięku szyję, trójkątną głowę o szerokim czole i spiczastym podbródku, oprawioną w fryzurę interpretowaną jako plecione włosy, siatkę muszli, a nawet kaptur.
Przenosimy się w czasie do 21. dynastii Egiptu (ok. 1069-945 p.n.e.). Taa wewnętrzna trumna sarkofagu znajduje się w egipskiej kolekcji Królewskiego Muzeum Sztuki i Historii w Brukseli w Belgii.
Trumna jest przeznaczona dla kobiety - napis u dołu trumny głosi, że zmarła była śpiewaczką Amona (egipskiego bóstwa czczonego jako król bogów), ale jej imię nie zostało zapisane . Dekoracje na trumnie przedstawiają sceny związane z egipskimi praktykami pogrzebowymi.
Śpiewaczka Amona przechodzi test ważenia jej serca i ofiarowuje się strażnikom życia pozagrobowego. W zaświatach towarzyszy jej Ba (ptaszek duszy), gdy stoi oddając hołd bogini drzewa i bogini Hathor przedstawionej jako krowa (obrończyni nekropolii).
W latach 30. XX wieku Belgię określano mianem „stolicy egiptologii”, a jej zainteresowanie wyjaśnianiem historii Egiptu i dzieleniem się nią nadal trwa. Wykorzystanie technologii 3D do konserwacji i badań pozwala na odkrywanie i dzielenie się dziedzictwem w pogłębiony sposób ze społecznościami, do których należy.
Bajka Hansa Christiana Andersena „Mała syrenka” została opublikowana w 1837 r., a w 1909 r. w Kopenhadze odbył się spektakl baletowy na podstawie tej historii. Niedługo potem pojawiły się dwie duńskie rzeźby połączone tematem syreny, ale różniące się interpretacją.
Pierwszą z nich była słynna tradycyjnie kobieca i uwodzicielska rzeźba z 1913 roku autorstwa Edvarda Eriksena, która znajduje się w Kopenhadze. Druga to rzeźba Anne Marie Carl-Nielsen z 1921 roku, która stała się ważnym dziełem w historii duńskiego witalizmu i duńskiej rzeźby w ogóle.
Syrenka Anne Marie Carla-Nielsena wita świat krzykiem, z otwartymi ustami i dużymi rybimi oczami. Syrena jest amfibią, z ludzkim tułowiem i dolną częścią ciała ryby - ogonem ze stylizowanymi rybimi łuskami. Syrena Anne Marie Carla-Nielsena wydaje się żywa, pełna radości życia i wewnętrznej siły, a jednocześnie wydaje się reprezentować rozpacz i stratę.
Istnieje wiele wersji posągu. Rzeźba z brązu, odlana w 1921 roku, jest wystawiona w Duńskiej Galerii Narodowej. Kolejny odlew został umieszczony przed Królewską Duńską Biblioteką w Kopenhadze w 2009 roku. Oryginalny model gipsowy jest własnością Muzeum Carla Nielsena i jest wystawiony w Muzeum Sztuki w Funen w Odense.