Wystawa
Wprowadzenie
W miarę postępu industrializacji, w całej Europie prowadzono liczne budowy. Architektura była wyrazicielem narodowej nowoczesności i gustów estetycznych. Secesja była rozpoznawana zarówno w Alesund, jak i w Wiedniu, a jej wpływy były widoczne w konstrukcji pawilonów podczas światowych targów. Płynność motywów wykonanych ze stali oraz kamieniarka nadawała budynkom i mostom luksusowy wygląd. Ambicja i dostatek przyczyniał się do wzrostu zamówień projektów architektonicznych, zarówno ze strony państwa jak i klientów indywidualnych. Każdy element otoczenia mógł zostać zaprojektowany z zewnątrz i wewnątrz.
Falisty styl
W Brukseli faliste wzory stosowali architekci Paul Hankar, Henry van de Velde, i Paul Saintenoy, jednak najbardziej znany był Victor Horta (1861-1947). Jego prace były określane jako jasne, otwarte i przestrzenne, z nowatorskim użyciem konstrukcji żelaznych. Wiele budynków Horty zostało zaprojektowanych na prywatne zamówienie przedsiębiorców, w tym Emile’a Tassela i Armanda Solvaya. Maison du Peuple był to kompleks sklepów zbudowanych dla belgijskiej Partii Pracy (Horta był masonem). W Paryżu architekt i projektant Hector Guimard (1867-1942) rozwinął abstrakcyjny, płynny styl i chociaż sam nazywał siebie architektem sztuki, nie został przyjęty do środowiska artystów. Do jego dzieł zalicza się la Maison Coilliot w Lille, le Castel Béranger w Paryżu oraz stacje metra zrealizowane na Wystawę Światową w Paryżu w 1900 r., które łączyły formy linearne i zasady konstrukcji przemysłowej.
Dekoracje i formy
Austriacki architekt Otto Wagner (1841-1918) był pomostem między pokoleniami architektów wiedeńskich. Po zaprojektowaniu pierwszych budynków Jugendstil w Wiedniu, dołączył do swoich studentów Josefa Hoffmana i Josepha Marii Olbrichta, tworząc w 1897 r. związek artystów, znany jako Secesja Wiedeńska, którego pierwszym przewodniczącym został Gustav Klimt. Secesja monachijska istniała już 5 lat wcześniej. Niemieckiemu zespołowi powierzono zaprojektowanie mauzoleum w Krasnohorskim Podgrodziu w Słowenii, zbudowanego w 1904 r. Dionizy Andrássy arystokrata, który poślubił wbrew woli rodziny, Františkę Hablavcovą, po jej śmierci, po 36 latach małżeństwa, zbudował secesyjne mauzoleum by uczcić jej pamięć. Zostało ono zaprojektowane i zbudowane przez Richarda Berndla i Constantine’a Fricka z dekoracją rzeźbiarską autorstwa Maxa Fricka i Eduarda Schmuckera.
Tradycje narodowe
Polityczne zawirowania w Finlandii wzbudziły potrzebę połączenia nowego stylu z fińskimi tradycjami. Pawilon powstały na Wystawę Światową w 1900 r. w Paryżu, zaprojektowany przez helsińskich architektów Eliela Saarinena, Hermanna Geselliusa i Armasa Lindgrena, łączył świadomość historii sztuki i trendy we wzornictwie inspirowane odniesieniami do mitologii. W Hiszpanii secesja wyrażała się w ruchu „Modernista”. W Barcelonie kataloński architekt Antoni Gaudí (1852-1926) stworzył indywidualny, plastyczno-organiczny styl, rysunki w tradycji gotyckiej i mauretańskiej. W latach 1900-1914 Gaudí pracował dla Eusebi Güell nad projektem zagospodarowania przestrzennego, inspirowanym angielskim ruchem Garden City. W 1883 r. został mianowany dyrektorem prac przy Sagrada Familia (Cathédrale de la Sainte Famille). Nad tym projektem Gaudi pracował do śmierci.
