Wystawa
16 listopada 1989 r. podczas posiedzenia nadzwyczajnego w Brukseli rozszerzone prezydium Parlamentu Europejskiego wyraża zadowolenie z powodu zaistniałych wydarzeń i otwarcia muru berlińskiego. Przypomina przy tym o znaczeniu, jakie zgromadzenie to przykłada do prawa narodów do samostanowienia oraz demokracji.
Tydzień później posłowie do Parlamentu przyjmują rezolucję, w której apelują o prawo obywateli NRD do samostanowienia, a także o możliwość wejścia tego kraju do zjednoczonej Europy jako części zjednoczonych Niemiec. 9 lutego 1990 r. przewodniczący Barón Crespo udaje się do Berlina Wschodniego, gdzie spotyka się z przywódcami ruchów demokratycznych. Przy okazji tych spotkań przypomina wszystkim rozmówcom, że Parlament Europejski jest zdania, iż przyszłość Niemiec należy rozpatrywać w kategoriach utworzenia Unii Europejskiej – struktury gwarantującej pokój i wolność w całej Europie. Tydzień później Parlament przyjmuje nową rezolucję, w której uznaje prawo przynależności wszystkich Niemców do jednego państwa. Później europosłowie z zadowoleniem odnotowują fakt, że w pierwszych wyborach demokratycznych w NRD w marcu 1990 r. zwyciężają partie polityczne popierające zjednoczenie Niemiec.
16 maja 1990 r. kanclerz RFN Helmut Kohl i Lothar de Maizière, pierwszy demokratycznie wybrany przywódca NRD, właśnie z mównicy Parlamentu Europejskiego wspólnie przedstawiają wizję przyszłości swego kraju i Europy.
Dla Lothara de Maizière wydarzenie to ma znaczenie historyczne: „Przepełnia mnie wzruszenie, gdy zwracam się teraz do Państwa jako premier pierwszego demokratycznie wybranego rządu NRD”, mówi. Następnie stwierdza: „Nasze dzisiejsze spotkanie zawdzięczamy Niemcom ze Wschodu, którzy jesienią 1989 r. wzięli los swojego kraju w swoje ręce. Pokojowymi środkami zdobyli prawo do demokracji, wolności, samostanowienia i poszanowania godności, które przysługują im jako ludziom”. Przemawiając do posłów do Parlamentu, kanclerz Kohl zwraca szczególną uwagę na potencjalny wpływ zjednoczenia Niemiec na funkcjonowanie instytucji Wspólnoty Europejskiej: „Rząd federalny zawsze przykładał dużą wagę do tego, by proces zjednoczenia Niemiec wpisywał się w stabilne ramy europejskie. Podjąłem się działać na rzecz wspierania procesu zjednoczenia Europy i Niemiec w drodze możliwie największego zbliżenia ich do siebie i, w miarę możliwości, zgodnie ze wspólnym harmonogramem”.
