Rijzende sterren

Net als de kunst vertoont de populairecultuur heel watsporen van migratie. Veel beroemde namen uit de muziek-, film- en entertainmentsector zijn ooit gemigreerd en verhuisd.

In de jaren 1930 was Hollywood de bestemming voor toekomstige acteurs en actrices van over de hele wereld. Maar weinigen zijn daarin geslaagd zoals Greta Garbo dat heeft gedaan.

Greta Lovisa Gustafsson was de dochter van een seizoenarbeideren groeide op in een sloppenwijk van Stockholm. Na haar theaterstudies en eerste grote rol in Zweden, kreeg ze dankzijfilmregisseur Mauritz Stiller de naam „Garbo” en een contractmet Metro-Goldwyn-Mayer. In Hollywood veroverde Greta met haar etherische en mysterieuze charmede harten van studiobazen en publiek. Zij werd een van de meest glamoureuzesterren van de tijd, hetmeest geliefd voor haar heldhaftige en vaak controversiëlerollen (Mata Hari, 1931; Queen Christina, 1933). Na tientallen jaren op het scherm is Garbo met pensioen gegaan in New York City, waar ze in 1990 is overleden.

De Poolse regisseur Krzysztof Kieślowski was ook een topperin de filmindustrie. Zich onttrekkend aan elke vorm van hokjesdenken, begreep Kieślowski wat het betekent om een migrant te zijn. In zijn jeugd verhuisde zijn gezin meermaals in Oost-Polen als gevolg van de gezondheidsproblemen van zijn vader en de dreiging van de Tweede Wereldoorlog. De laatste jaren van Kieślowski als regisseur zijn in dit verband even belangrijk, aangezien zijn artistieke activiteit van de jaren 1980-1990 zich in de eerste plaats in Frankrijk afspeelde. Maar grenzen en verhuizingen hebben nooit een obstakel gevormd voor zijn missie: om in absolute artistieke vrijheid excellente films over het dagelijks leven te maken .

Metzijn parelwitte glimlach, doordringende blik, zorgvuldig gekapteharen en stijlvolle outfit, straaltdeze man sterkwaliteiten uitdie doen denken aan Rudolph Valentino. Maar Carlos Gardel was zelf ook eenwereldberoemde artiest.

Charles Romuald Gardonès, geboren in Toulouse als zoon van een ongehuwde wasvrouw, werd in zijn jeugd gestigmatiseerd als buitenechtelijkkind.

Op zoek naar een beter leven namzijn moeder hem begin 1893 mee aan boord van de SS Don Pedro om naar Buenos Aires te varen. „Carlos” verwierf nationale bekendheid als muzikant met zijn tango-cancións. Na meer dan 10.000 exemplaren van Mi noche triste te hebbenverkocht, toerdehij in Latijns-Amerika en Europa en sleepte eenfilmcontract in de wacht bij Paramount Pictures. Hij gebruikte zijn zangtalent in films als Cuesta abajo (1934) en El día que me quieras (1935).

Ook Inez Lauder Maclaren verliethaar huis in Schotland om inde Verenigde Staten faam en fortuin als performerte zoeken. Als music hall-artiest gooide zij in eerste instantie hoge ogenin haar nieuwe woonplaats Chicago. Toch zou Spanje hetdécor van haar grootste successen worden: met de bijnaam „La Yanqui” (omwille van haar Anglo-Amerikaanse accent) surfte ze mee op de vloedgolf van het succes van alles wat Amerikaans was, en trad ze op in de vele nieuwe nachtclubs die werden geopend — klassezakenmet dresscode ‘smoking’ en champagne in overvloed. Onder impuls van de populariteit van Amerikaanse films diede „American way of life” promootten, werd het Schotse meisje La Yanqui uiteindelijk een internationale ster.