Tentoonstelling
De mensen die in deze laatste reeks beelden worden getoond, hebben de impactvan migratie uit de eerste hand ervaren.
Zoals blijkt uit het door de jongens vooraan vastgehouden embleem, zijn de mannen in ditgroepsportret allemaal voormalige bewonersvan Zagorichani: een van de centra van de Bulgaarse heropleving in Egeïsch Macedonië, bijgenaamd „Klein Sofia”. Sinds het begin van de Ilinden–Preobrazhenie Opstandvan 1903 begon het dorp leeg te lopen. Veel inwoners zochtenhun toevlucht in Canada, waar mensen uit die regio zich sinds de 19e eeuw als „pechalari” (seizoenarbeiders) hadden gevestigd. Toronto was een geliefdebestemming, aangezien immigranten in slachthuizen, ijzer- en staalgieterijen konden werken en uiteindelijk vaak hun eigen restaurant, slagerij ofkruidenierszaak exploiteerden. Verschillende organisaties die zich inzetten voor de Macedonische cultuur werden in Canada opgericht, zoals de hier vermelde Zagorichani-vereniging „Napredak” (“Vooruitgang”).
Frank Otto Skeppstedt, zijn vrouw en vier kinderen poserentrots voorde studiofotograaf.
Op het moment dat dit beeld werd gemaakt, waren de Skeppstedts (inmiddels Shipstads) van Zweden gemigreerd naar St. Paul, Minnesota. Frank werkte in een gieterij, maar verdiende nauwelijks genoeg om zijn gezin te onderhouden. MaarEddie Shipstad — een van de jongens in dit portret — zou uitgroeien tot een bekende naam in de Amerikaanse entertainmentindustrie. Het begon allemaal toen Eddie met Oscar Johnson begon te schaatsen op de bevroren meren van St. Paul. Al gauw oefenden ze stunts en werden ze ingehuurdom op te treden tijdens hockeywedstrijden.
Uitdeze eerste ervaringen werden in 1936 de Ice Follies geboren: heteerste reizendevijsspektakel, dat bijna 3 decennia lang zou floreren. Een zoon en een kleinzoon werden naar Eddie Shipstad genoemd, en beiden traden in zijn voetsporen als directeursvan ijsshows.
Dit beeld vertelt het verhaal van Ali en Ismail Shurdha.
In 1912 zette Ismail vanuit Albanië het zeil naar Afrika als maritieme handelaar op zijn schip „Hulusije”. Met zijn schip geladen voor de terugkeer, werd Ismail gesmeekt door een Afrikaanse jongen van ongeveer 12 om hem mee te nemen. Hij had geen familie en vreesde hij dat hij een slaaf zou worden. Ismail nam de slimme jongen, Ali genoemd, mee naarzijn thuis stad Shkodër en voedde hem samen met zijn vrouw op. Het portret toont Ali als een volwassenman, omgeven door de familie diehem een nieuw leven gaf. Het verhaal van Ismail werd gedeeld met Europeana door zijn kleindochter Lindita Lohja, die ook het bijzondere portret van haar familie heeft verstrekt.
Broers en zussen Erna, Linda en Evald Lagerström zijn opgegroeid in Muhu, een eiland in de Baltische Zee, dat tot Estland behoort.
In 1943 bracht een alarmerende boodschap hen er echter toe om te vertrekken: de 19-jarige Evald werd opgeroepen doorhet Duitse leger. Op 20 oktober voeren ze weg met een boot met een lengte van 7,5 meter, die onopgemerkt kon blijvenvanwege de grote golven. Twee dagen later kwamen ze aan in Nyynäshamn, een gemeente in het district Stockholm, Zweden. Lachend naarde fotograaf zijn tweelingzussenErna en Linda hier te zien kort na hun aankomst, in traditionele klederdracht van Muhu: een zoete herinnering aan het leven dat zij hebben achtergelaten.
De Zweedse schilder Mimmi Zetterström, die Stockholm verliet om kunststudies na te streven in Parijs, die ons uitwuift. Mimmi werd een bakenvoor jonge Zweedse artiesten en was te zienop verschillende Salons, vaak met landschappen van haar geboorteland. In dit zelfportret staat ze afgebeeld vanop de rug terwijl ze aaneen canvas werkt.
Op het einde van deze reis door verhalen vol moed, avontuur en inspiratie, symboliseert het zelfportret van Mimmi watdeze tentoonstelling hopelijk heeft weten te bereiken: een blik op de geschiedenis waarin de huidige realiteit wordt weerspiegeld.