Tentoonstelling
Als gevolg van de gruwelen van de Grote Oorlog en de inspanningen die ze daarna deed om haar medeburgers een betere toekomst te bezorgen, groeide bij Louise Weiss de wens om de Europeanen dichter bij elkaar te brengen en te zorgen voor een beter begrip tussen de Europese landen. In 1918 werd ze medeoprichtster van het weekblad L’Europe nouvelle, dat tot doel had kwaliteitsnieuws te brengen over de internationale politiek en de belangrijke economische kwesties, om zo de Europese vredestichters te helpen.
In 1919 was ze als journaliste aanwezig op de ondertekeningsplechtigheid van het Verdrag van Versailles. Ze deed regelmatig verslag uit Centraal- en Oost-Europa over de nationale ambities van de landen die zich opwerkten uit het puin van het Oostenrijks-Hongaarse Rijk. Ze reisde ook naar Rusland, waar ze een verslag schreef voor het Rode Kruis over de regio’s waar hongersnood heerste, nadat ze ooggetuige was geweest van de gevolgen van de Sovjetrevolutie. Weiss bleef haar inspanningen als sociaal activiste altijd voortzetten: na haar terugkeer in Frankrijk organiseerde ze campagnes om ondervoede Russische en Oekraïense kinderen te helpen.
Dankzij haar werk als hoofdredactrice van L’Europe nouvelle, van 1920 tot 1934, stond ze op de eerste rij bij vele sleutelmomenten in de ontwikkeling van Europa tijdens de twintigste eeuw. Ze werkte samen met veel van de grootste schrijvers van haar tijd, van Paul Valéry tot Léon Blum, en ze vroeg hun vaak om bijdragen over het buitenlands beleid te schrijven voor haar krant.
Ze reisde regelmatig naar Genève, waar ze verslag uitbracht over de ontwikkelingen op het gebied van de Volkenbond. Ze maakte ook kennis met Jean Monnet, die later bekend werd als een van de grondleggers van Europa.
Als voorstandster van een eerlijke vrede met Duitsland hielp ze het idee van Europese integratie algemeen verstaanbaar te maken. Ze steunde het Verdrag van Locarno, waarmee een gemeenschappelijk Europees veiligheidsstelsel in het leven werd geroepen. Daarnaast verdedigde ze het ambitieuze project van de Franse minister van Buitenlandse Zaken, Aristide Briand, om een Europese federale unie op te richten.
Louise Weiss ontpopte zich langzaamaan tot een belangrijke speler in de mannenwereld van de diplomatieke journalistiek. In Parijs ontmoette ze vooraanstaande intellectuelen, diplomaten en politici. Haar reputatie was zo sterk gegroeid dat ze in 1925 benoemd werd tot ridder in het Franse Legioen van Eer. Maar minder dan tien jaar later gaf ze de journalistiek op, nadat Hitler in Duitsland aan de macht was gekomen, waardoor ze ervan overtuigd was geraakt dat elke poging tot Europese toenadering gedoemd was te mislukken. Ze nam haar toevlucht tot andere middelen om te streven naar vrede in Europa.