Έκθεση
Σε λιγότερο από έναν χρόνο, η Γερμανία ξαναβρίσκει την ενότητα και την εθνική της κυριαρχία. Για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ένα γεγονός που προκαλεί μεγάλη ικανοποίηση, σε συνδυασμό με την πεποίθηση ότι το θεσμικό όργανο στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Παρουσιάζεται, όμως, ένα επείγον πρόβλημα. Η επανένωση της Γερμανίας θέτει πράγματι το ζήτημα της δημοκρατικής εκπροσώπησης 16 εκατομμυρίων νέων πολιτών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Έτσι, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμφωνεί να παραχωρήσει μια έδρα σε 18 παρατηρητές από τα πέντε ομόσπονδα κρατίδια της πρώην ΛΔΓ.
Εκλεγμένοι δημοκρατικά τον Μάρτιο του 1990 στην ανατολικογερμανική Volkskammer (Λαϊκή Βουλή) και εξουσιοδοτημένοι εκπρόσωποι, στο μεταξύ, από τη Bundestag (Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή), οι παρατηρητές συμμετέχουν από το 1991 στις εργασίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, των κοινοβουλευτικών επιτροπών και των πολιτικών ομάδων του. Μετά από ορισμένες διευθετήσεις τεχνικής φύσης, οι παρατηρητές ενσωματώνονται —χωρίς δικαίωμα ψήφου— στη γερμανική αντιπροσωπεία, η οποία περνάει έτσι από τους 81 στους 99 βουλευτές. Η λύση υιοθετείται εν αναμονή της οριστικής ρύθμισης του ζητήματος της εκπροσώπησης όλων των κρατών μελών και της διοργάνωσης ευρωπαϊκών εκλογών τον Ιούνιο του 1994.
